Сарфи назар аз он, ки ин духтари зангдор аст, аллакай дар дақиқаи аввали навор мебинед, ки сӯрохи вай аллакай тар шудааст. Яъне дар намуди зоҳирӣ муштарӣ ба ӯ маъқул буд. Хатто дикки пасти у уро хичолат намедод ва у хеч нишонае намедод, ки дар ин кор ягон хатое вучуд дорад. Ба ман махсусан он чиз писанд омад, ки дар охир хамаашро ба дахонаш бурд (ки ба духтарони ин касб хос нест).
Чӯҷаи шаҳвонӣ дорои синаҳои хеле калон аст, ки ба бача он қадар фишурданро дӯст медорад ва сипас ба ваҳшӣ бо чунин қувва заҳмат мезанад, ки вай бо завқ чир-чир мекунад. Дарҳол маълум мешавад, ки ҳамсарон чӣ гуна алоқаи ҷинсӣ карданро медонанд