Зебои малламуй тавонист падарашро бовар кунонад, ки дар минатчӣ аъло аст ва ҳатто метавонад бо пойҳояш ба мард лаззат диҳад. Падар аз бахту саодат об шуд, зеро аз духтараш ин гуна чусту чолокиро интизор набуд. Љавони шлухтакро сахт зад, то дер боз навозишњои падарашро ба ёд орад. Аммо ин шояд ба ӯ писанд омада бошад, зеро нолаҳояш чунон дилчасп буданд, ки ҳатто хуни ман миёни пойҳоям ҷӯшид.
Блонди бадани варзишии худро гарм мекунад ва дар ин вақт тренераш ӯро дид. Вай синаҳои калони ӯро молид, клитори ӯро лесид, фаллуси калони худро ба вай тела дод ва вай онро бо даҳони худ кӯфт.