Хонуми фарбеҳ, вале ба ҳар ҳол хеле мувофиқ барои як ќаламфури. Воқеан, ҷавон ба ӯ сахт нарасид, рифоларо ба ҷинси хеле лоғар гузошт! Танҳо баъдтар ӯ таъми онро пайдо кард. Аммо ба ҳар ҳол, як-ду бор дикташ танҳо аз мањбали вай афтод, ӯ ба ин гуна кӯзаҳои барҳаво одат накарда буд! Эҳтимол, ӯ қаблан танҳо занони ҷавонро бо мањбалҳои танг мебурд.
Агар малламуй иҷозат диҳад, ки ӯро шахси ношинос гусел кунад, оё вай тасаввуроте дорад, ки ин чӣ гуна анҷом меёбад? Ба фикрам, вай парвое надорад, ки вай чой менӯшад ё дикчаашро мемакад. Ва ќаламфури то хари вай барои вай хуб мебуд.